هيچوقت دلم نمي خواد آب تنگ ماهي قرمزها رو عوض كنم چون از پوست ليزش چندشم مي شه تازه آب كه كثيف شه زودتر مي ميرن و راحت مي شن

بعد از اينهمه وقت انزوا ديگر هيچ دلم نمي خواهد به هيچ كدام از لحظه هاي قبل برگردم...از بودن در اجتماع بيزارم و حوصله هيچ كاري را ندارم.خوبي خانه نشيني و فقط كتاب خواندن اين است كه فراموش مي كنيم در چه قبرستاني زندگي مي كنيم. فارغ از همه چيزهاي بدي كه در اين روزهاي بازگشت به حالت مزخرف عادي اتفاق افتاده فقط از ديدن چهارشنبه سوري كلي لذت بردم،همين