هميشه كساني هستند دور وبر آدم كه روزگار سختي را پشت سر گذاشته اند خيلي سخت تر از آنچه ما امروز فكر مي كنيم سخت است و رنج آور.اما عجيب زندگي هايمان شبيه هم است.آنقدر كه گاه فكر مي كنم اينهمه تكرار براي چيست؟ما آدم ها خسته نميشويم از اينكه مثل هم رفتار مي كنيم، مثل هم زندگي مي كنيم، مثل هم عاشق مي شويم و مي ميريم ،مثل هم مي نويسيم حتي تكراري! با اينهمه دلزدگي اما دلم نمي خواهد اين تكرار ها تغيير كنند چون مي ترسم اين تفاوت ها رنج هايم را هم متفاوت كند مي ترسم شبيه ديگران نباشم