آموزش فارسی

شایان خواهر زاده ام کلاس اول ابتدایی است و به خاطر هوش سرشار ش که در تمام بچه های این دوره وجود دارد من را متوجه یک مساله مهم کرده!که نحوه آموزش به کلاس اولی هاست!اول اینکه روش تدریس در بعضی دبستان ها به صورت آزمایشی به شیوه نوینی است که بدون استفاده از کتاب فارسی انجام می شود بچه ها در ابتداتمام حروف و صدا ها را یاد می گیرندو بعد نحوه نوشتن آ نرا در مورد مساله یادگیری شاید روش کارامدی باشد!!نمیدانم؟ اما نکته قابل تامل خلاقیتی است که در نحوه اموزش فارسی در کودکان ایجاد می شود. که نهایتاً به پویایی زبان منجر خواهد شد.اول اینکه با این روش امکان اموزش صدا ها حتی با لهجه محلی میسر میشود(البته درست نمی دانم این مساله صحیح است یا نه؟ اما نحوه انطباق گفتار و نوشتار در این روش آسان تر است و شاید از طریق این روش از اصالت نوشتار در مقابل گفتار کاسته شود!نکته دوم ایجاد خلا قیت درکودکان به جهت استفاده از لغات جدیدی است که بیشتر از طریق شنیدن آموخته اند.وباز هم تاکید بر گفتار است. حالا اگر خواهر زاده ام در دفتر مشق اش می نویسد دارا با حال است. یاایول پسر خوب! نباید تعجب کرد بگذریم از جملات دیگرش که درباره اینترنت یا سی دی ویا سفینه فضایی است.یک نکته جالب دیگر اینکه شایان در کلاس اول کاربرد نقطه و کاما و علامت سوال را میداند.البته شاید بعداً در باره مضرات این روش بنویسم!هر چند درست نمی فهمم آیا واقعاًکاهش اعتبار نوشتار در مقابل گفتار پیامدی مثبتی خواهد داشت؟ یا نه