این واقعیت داره ..همه با هم فرق دارن ولی انگار من در عالمه دیگه ای سر میکنم یک جای پرت و پلا کسی هم ادرسش را بلد نیست... کسی بلد نیست به زبون انجا حرف بزنه یا همدردی کنه من بی شکل و فکر منتظرم یک اتفاقی فاصله ام رو باآدمها کم کنه یک وسیله ای پیدا بشه تا زبون هم را بفهمیم...یک کم از این تنهایی کم بشه!امکانش هست؟؟فقط نمی تونم سرزمینم رو ترک کنم